Ik had nog niet veel ouderen gezien hier in Camberwell, Londen. En daarom vielen ze me vandaag op. Ik kocht een buskaart en stapte op de eerste bus die langskwam. Niet lang daarna kwam er een heel oud dametje naast me zitten. Ze was klein en fragiel, met een fijn gezicht dat ik qua afkomst niet thuis kon brengen. Even keek ze me aan met een lief lachje. Tegelijk zag ik nog twee oudjes buiten op de bushalte. En ineens ontroerden ze me.

Gister had ik het er nog over met de Tanzaniaan van een eethuisje hier om de hoek. Dat de mensen in Londen zo open en vriendelijk zijn, vergeleken bij Noorwegen (waar hij had gewoond) en Nederland, waar de PVV net als winnaar uit de verkiezingen is gekomen. Onze theorie was dat iedereen in deze wijken gelijkelijk moet zien te overleven. En dat dat voor de meesten best knokken is.

In dat licht leken de oude mensen die ik zag ineens zo dapper en taai.